بهترین نوع صفحه نمایش گوشی کدام است؟

امروزه که تکنولوژی و دنیای گوشی ها پیشرفت بسیاری کرده است، انتظار داریم که هزینه ای که تقریبا زیاد هم است برای یک گوشی هوشمند پرداخت می کنیم، بهترین ها را در قاب خود جای داده باشد. در گذشته قبل از هوشمند شدن گوشی ها بحث پردازنده 8 هسته ای، باتری 5000 میلی آمپری و یا نمایشگر و دوربین قدرتمند نبود؛ مهمترین چیز در گوشی های گذشته داشتن نمایشگر رنگی و حداقل پشتیبانی از دو سیم کارت بود.
اما در گوشی های هوشمند حالا هر عضوی از سخت افزار گوشی حائز اهمیت است و هر کدام نقش مهمی را در قالب یک گوشی هوشمند ایفا می کنند. یکی از قسمت هایی که از گذشته مهم بوده و در چند سال اخیر رقابت زیادی بر سر آن بوده، نمایشگر است. نمایشگر از گذشته مورد اهمیت قرار داشته و تاکنون هم این رقابت بر سر تولید و استفاده از بهترین نمایشگر روی گوشی هوشمند ادامه دارد.

تفاوت بین نمایشگر گوشی ها

مدل های بسیاری از نمایشگرها تولید شده اند و هرکدام یک ویژگی مخصوص خود را دارند، شاید همین ویژگی های مخصوصشان است که تا کنون این رقابت و کل کل بین انواع نمایشگر ها وجود دارد. پس نمی توانیم بگوییم کدام نمایشگر بهترین است، اما می توانیم بگوییم کدام نمایشگر در چه شرایطی بهتر عمل می کند تا بتوانیم خرید گوشی را برای شما لذت بخش کنیم؛ همراه مجله دارابیـ باشید.

انواع نمایشگرها

در سال های اخیر، نام نمایشگرهای تلفن های هوشمند بیش از هر زمان دیگر مخفف شده اند و هر کدام دارای فناوری متفاوتی هستند. این نمایشگرها شامل AMOLED ،LCD ،LED ،IPS ،TFT ،PLS ،LTPS ، LTPO و لیست این نام های کوتاه شده برای نمایشگرها همچنان در حال رشد است.
اما باز هم این گستردگی در نام نمایشگرها برای تولیدکنندگان کافی نبوده و با تولید صفحه هایی مانند Super Retina XDR که مخصوص گوشی های اپل است و Dynamic AMOLED که بیشتر در گوشی های سامسونگ دیده می شود، باعث ایجاد سردرگمی در بین مصرف کنندگان می شوند.

بهترین نوع صفحه نمایش گوشی کدام است

انواع مختلف صفحه نمایش در تلفن های هوشمند استفاده می شود که شاملLCD ،OLED ،AMOLED ،Super AMOLED ،TFT ، IPS و چند مورد دیگر هستند که امروزه کمتر در تلفن های هوشمند یافت می شوند، مانند TFT-LCD. نمایشگر IPS-LCD یکی از رایج ترین فناوری های صفحه نمایش است که در حال حاضر در گوشی های میان رده و حتی قاتل پرچمدار یافت می شود. اما همه این ها به چه معناست؟ آیا در کل نمایشگرها با یکدیگر متفاوت هستند؟ آیا فناوری AMOLED با IPS-LCD در کل متفاوت است؟
به طور خلاصه، دو نوع فناوری در بازار برای صفحه نمایش گوشی های هوشمند موجود است: LCD و OLED. هر یک از آن ها دارای تنوع و تکنولوژی های مختلفی هستند که باعث ایجاد نام های انحصاری بیشتری می شوند، مثل تلویزیون ها و تکنولوژی های مختلف نمایشگر آن ها که شامل LED ،QLED ، Mini-LED می شوند؛ اما نکته مهم اینجاست که همه این تکنولوژی ها در واقع تنوع فناوری LCD هستند.

صفحه نمایش LCD در گوشی

پس این فناوری LCD است که با تغییر و ارتقاء در بخش های مختلف آن، به تکنولوژی های جدیدی در نمایشگرها دست پیدا می کنند؛ مگر اینکه از تکنولوژی متفاوت OLED استفاده کنند که رقیب اصلی LCD است و بسیار بهتر از آن عمل می کند.
حالا بیایید نگاهی به برخی از این اصطلاحات مورد استفاده در صفحه نمایش گوشی های هوشمند بیندازیم و آن ها را رمزگشایی کنیم.

نمایشگرهای LCD

LCD به معنای صفحه نمایش کریستال مایع است و نام آن به مجموعه ای از کریستال های مایع اشاره دارد که توسط نور پس زمینه روشن می شوند؛ همچنین نمایشگرهای LCD به دلیل این که تکنولوژی ساده و قدیمی ای هستند، به قیمت معقولانه و تولید انبوه رسیده اند، پس ارزش خرید و مصرف بسیار بالایی دارند.
نمایشگرهای LCD زیر نور مستقیم خورشید بسیار خوب عمل می کنند، زیرا کل صفحه نمایش از پشت روشن می شود، اما در نمایش دقیق رنگ ها خیلی خوب عمل نمی کنند، زیرا یک صفحه نوری به پیکسل ها می تابد و نمایشگر روشن می شود، اما در LED ها اینگونه نیست. در تلفن های هوشمند، تاکنون چند نوع نمایشگر با فناوری LCD تولید شده که TFT، IPS، PLS نام دارند.

نمایشگرهای TFT-LCD

TFT مخفف Thin Film Transistor، نسخه پیشرفته LCD است که از ماتریس فعال (مانند AM در AMOLED) استفاده می کند. ماتریس فعال به این معنی است که هر پیکسل به صورت جداگانه به یک ترانزیستور و خازن متصل است. مزیت اصلی TFT هزینه تولید نسبتاً پایین و افزایش کنتراست در مقایسه با LCD های معمولی است. نقطه ضعف LCD های TFT مصرف انرژی بیشتر از سایر LCD ها، زاویه دید کمتر و تولید رنگ کمتر است. به دلیل نقاط ضعف بسیاری که این نوع از ال سی دی دارد، دیگر از آن در گوشی های هوشمند استفاده نمی شود.

نمایشگرهای IPS-LCD

این نوع از نمایشگرهای LCD مشکل نمایشگرهای TFT را حل می کنند، در نمایشگرهای IPS دیگر شاهد به هم ریختگی رنگ ها نیستیم و تولید رنگ به خوبی افزایش داشته است. در پنل های IPS، کریستال های مایع با صفحه نمایش تراز می شوند و در نتیجه زاویه دید بهتری وجود دارد. یکی دیگر از ویژگی های صفحه نمایش IPS در مقایسه با سایر فناوری های LCD، تولید رنگ برتر است و همین ویژگی دلیل بر استفاده از چنین پنل هایی در مانیتورهایی است که برای کارهای ویرایش تصویر در نظر گرفته می شوند. امروزه از نمایشگرهای IPS در مانیتورهای ارزان و گران قیمت و همچنین گوشی های اقتصادی و یا قاتل پرچمدار استفاده می شوند.

نمایشگرهای PLS-LCD

این فناوری که توسط Samsung Display توسعه یافته است دارای ویژگی های مشابهی با نمایشگرهای IPS است؛ تولید رنگ و زاویه دید خوب، اما سطح کنتراست پایین تر در مقایسه با نمایشگرهای OLED و LCD/VA از نقاط مثبت و منفی PLS-LCD است. همچنین به این نوع از LCD ها صفحه نمایش لمسی خازنی PLS TFT هم گفته می شود.
طبق گفته Samsung Display، پنل های PLS دارای هزینه تولید پایین تر، میزان روشنایی بیشتر و حتی زاویه دید برتر در مقایسه با رقیب خود یعنی پنل های IPS LG Display هستند. در نتیجه تکنولوژی IPS و PLS خیلی متفاوت نیستند و هر دو تقریبا یک میزان هزینه در بر دارند و کارایی کسانی هم ارائه می دهند، پس استفاده از هرکدام از این دو LCD بستگی به تولید کننده گوشی دارد.

تفاوت نمایشگرهای LCD و LED چیست؟

همانطور که گفتیم همه نمایشگرها از فناوری LCD ساخته شده اند، حتی فناوری LED هم یک نوع LCD است تنها با این تفاوت که LCD نیاز به یک منبع نور در پشت پیکسل ها دارد اما نمایشگرهای LED به خودیه خود نور تولید می کنند و نیاز به منبع نور جداگانه ندارند، به همین دلیل است که گوشی های با نمایشگر LED باریکتر از گوشی های با نمایشگر LCD هستند.
LED ها این مزیت را دارند که انرژی بسیار کمی را مصرف می کنند، اما در مورد تلفن های هوشمند این انرژی نسبت به اندازه صفحه نمایش کاهش می یابد. سایز استاندارد صفحه موبایل تقریبا 5 تا 6.5 اینچ است و در این رنج LED ها بهترین بازدهی را در نمایشگر گوشی ها ارائه می دهند. از سوی دیگر، عملکرد نور پس زمینه باعث می شود که صفحه نمایش های LCD و LED میزان کنتراست قابل رقابت با نمایشگرهای OLED را نداشته باشند، زیرا کنترل نور توسط هر پیکسل جداگانه انجام نمی شود، بلکه توسط منابع نوری روی صفحه نمایش انجام می شود.

نمایشگرهای AMOLED

AMOLED مخفف Active Matrix Organic Light Emitting Diode است. شاید در ابتدای کار این تکنولوژی پیچیده به نظر برسد اما در واقع اینطور نیست. ما قبلاً با ماتریس فعال در فناوری TFT LCD روبرو بودیم و OLED یک تکنولوژی جدید برای فناوری نمایش فیلم نازک یا همان TFT است.
OLED یک ماده آلی است و همانطور که از نامش پیداست هنگام عبور جریان از آن نور ساطع می کند. یعنی برخلاف پنل های LCD که دارای منبع نور پس زمینه هستند، نمایشگرهای OLED همیشه خاموش هستند مگر اینکه پیکسل ها جداگانه روشن شوند. به این صورت که اگر یک عکس قسمت ها مشکی داشته باشد، در آن ناحیه پیکسل ها خاموش اند و در حقیقت پیکسل ها فقط برای نشان دادن یک تصویر رنگی روشن می شوند و از خود نور می دهند.

تفاوت صفحه نمایش گوشی ها

این به این معناست که گوشی با صفحه نمایش OLED رنگ مشکی بسیار تمیزتر و عمیق تری دارند و وقتی رنگ های سیاه یا تیره تر روی صفحه نمایش داده می شوند، انرژی کمتری مصرف می کنند. با این حال، نشان دادن رنگ های روشن در صفحه های AMOLED به طور قابل توجهی بیشتر از LCD انرژی مصرف می کنند. تولید صفحه نمایش های OLED نیز گرانتر از LCD است.
از آنجا که پیکسل های سیاه در صفحه نمایش OLED خاموش هستند، نسبت کنتراست نیز در مقایسه با صفحه نمایش LCD بیشتر است. نمایشگرهای AMOLED نیز دارای نرخ تازه سازی سریع تری هستند، اما در زیر نور آفتاب، این LCD های دارای منبع نور پس زمینه هستند که برنده میدان می شوند. همچنین سوختگی صفحه و تخریب دیودها (به دلیل ارگانیک بودن آن ها) از دیگر بدی ها و مشکلات نمایشگر های OLED هستند که باید در نظر گرفته شوند.

تفاوت صفحه نمایش گوشی ها

اما خوبی های این نوع نمایشگر بیشتر از بدی هایش است، صفحه های AMOLED را می توان از LCD ها نازک تر ساخت زیرا نیازی به لایه نور پس زمینه ندارند و همچنین می توان آن ها را انعطاف پذیر کرد، مثل کاری که سامسونگ با آن ها در تولید گوشی Z Flip و Z Fold کرده است.

چه تفاوتی میان OLED، AMOLED و Super AMOLED است؟

OLED مخفف عبارت Organic Light Emitting Diode است. یک صفحه نمایش OLED از ورقه های نازک از مواد الکترولومینسنت تشکیل شده است، مزیت اصلی آن ها این است که نور خود را تولید می کنند و بنابراین نیازی به نور پس زمینه ندارند و انرژی مورد نیاز را کاهش می دهند. هنگامی که از نمایشگرهای OLED در تلفن های هوشمند یا تلویزیون استفاده می شود، معمولاً به عنوان نمایشگر AMOLED نامیده می شود. همانطور که قبلاً توضیح دادیم، بخش AM مخفف Active Matrix است.

نمایشگرهای Super AMOLED

Super AMOLED نامی است که سامسونگ به نمایشگرهای خود داده است و قبلاً فقط در مدل های رده بالا مانند سری S و یا نوت یافت می شد، اما اکنون به دستگاه های با عیار متوسط هم راه یافته است. مانند IPS-LCD، گوشی های با صفحه نمایش Super AMOLED با تزریق یک لایه اضافی به بخش رویی صفحه، سرعت دستور پذیری نمایشگر یا همان حسایت به لمس بیشتر شده است. همینطور لایه بالایی اضافه شده باعث می شود روشنایی نمایشگر افزایش پیدا کند و رنگ ها دقیق تر دیده شوند.

در نتیجه، نمایشگرهای Super AMOLED نور خورشید را بهتر از نمایشگرهای AMOLED کنترل می کنند و همچنین به انرژی کمتری نیاز دارند و همانطور که از نامش پیداست، Super AMOLED نسخه بهتری از AMOLED است. البته این برتری نمایشگرهای سامسونگ فقط روی کاغذ نیست و در چند سال اخیر در رده بندی کیفیت صفحه نمایش موبایل، گوشی های سامسونگ جزو بهترین نوع صفحه نمایش گوشی برگزیده شده اند.

نمایشگرهای Dynamic AMOLED

جدیدترین تکنولوژی فناوری اولد برای گوشی های هوشمند با نام “Dynamic AMOLED” در گوشی ها استفاده شده است. سامسونگ در مورد معنای این واژه جزئیات زیادی ارائه نداده است، اما تاکید کرد که پنل هایی با چنین هویتی شامل گواهینامه HDR10+ هستند که از طیف وسیع تری از کنتراست و رنگ ها پشتیبانی می کنند و همچنین کاهش نور آبی برای بهبود راحتی بینایی. پس می توانیم بگوییم نمایشگرهای Dynamic AMOLED بهترین نوع صفحه نمایش گوشی برای چشم است و باعث اذیت شدن چشمان شما در کار کردن طولانی مدت با گوشی مخصوصا در تاریکی نمی شود.

نمایشگرهای Fluid AMOLED

عبارت Fluid AMOLED که توسط کمپانی گوشی سازی OnePlus ثبت جهانی شده و در پیشرفته ترین گوشی های خود از آن استفاده می کند؛ این نمایشگر نرخ تازه سازی یا همان رفرش ریت بالا را نشان می دهد که منجر به ایجاد انیمیشن های روان تر می شود. البته این نوع نمایشگر اولد هزینه بسیار بالایی دارد و بهای داشتن آن بسیار سنگین است و وان پلاس هم فقط از آن در پرچمدارهای خود استفاده می کند.

نمایشگرهای Retina

در بخش تراکم پیکسل، این یکی از نکات برجسته اپل در سال 2010 زمان عرضه iPhone 4 بود. این شرکت به لطف صفحه نمایش LCD پیشرفته (LED ، TFT و IPS) نمایشگر استفاده شده در گوشی هوشمندش را به عنوان صفحه نمایش شبکیه چشم نامگذاری کرد. وضوح پنل مورد استفاده توسط اپل برای آیفون 4، 960 در 640 پیکسل بود که در آن زمان برای صفحه نمایش 3.5 اینچی یک وضوح تصویر شگفت انگیز بود.

در آن زمان اپل علت این نام گذاری را ندیدن پیکسل ها توسط چشم انسان بیش از 300 پیکسل در هر اینچ اعلام کرد و بقیه شرکت ها هم از این راه پیروی کردند و امروزه درحالی که آیفون 12 مینی با نمایشگر بسیار کوچکش 476 پیکسل در هر اینچ دارد، سونی Xperia 1 دارای 643 پیکسل در هر اینچ است.

نمایشگرهای Super Retina

برای متمایز شدن، اپل اصطلاح Super Retina را معرفی کرد، که اساساً همان صفحه نمایش OLED مورد استفاده در iPhone X به بعد است و میزان کنتراست بالا و دقت رنگی که دارندگان تلفن های هوشمند Galaxy S از آن لذت می برند را برای دارندگان آیفون به ارمغان می آورد.

نمایشگرهای Super Retina XDR

با ورود گوشی iPhone 11 Pro، اصطلاح دیگری به بازار نمایشگرهای گوشی هوشمند معرفی شد: Super Retina XDR. با استفاده از پنل OLED که توسط Samsung Display یا LG Display عرضه می شود، این تلفن هوشمند حتی از نظر کنتراست دارای مشخصات بالاتری نسبت به بسیاری از گوشی های Dynamic AMOLED و Super AMOLED است. این نمایشگر با نسبت کنتراست 2.000.000:1 و سطح روشنایی 1200 نیت، به طور خاص برای نمایش محتوا در فرمت HDR بهینه سازی شده است.

نمایشگرهای Liquid Retina

اپل یک نمایشگر جدید برای خریداران iPhone XR و iPhone 11 که همچنان به پنل های LCD متکی هستند ساخت و روانه بازار کرد. اپل صفحه نمایش مورد استفاده در این گوشی ها را با نام Liquid Retina دسته بندی کرد. بعداً اپل از این نوع نمایشگر در مدل های iPad Pro و iPad Air استفاده کرد. این نوع LCD معروف به صفحه هایی است که محدوده و دقت رنگ بالا دارند، حداقل بر اساس استانداردهای خود شرکت اپل. از حق هم نگذریم نمایشگر آیفون 11 و XR بسیار خوب عمل می کند و رنگ ها با شفافیت بسیار بالا به نمایش در می آیند.

نیت در نمایشگرها یعنی چی؟

نیت ، یا candela در متر مربع در سیستم بین المللی (cd/m²)، واحد اندازه گیری روشنایی یعنی شدت نور ساطع شده است. در مورد صفحه نمایش گوشی های هوشمند و به طور کلی مانیتورها، چنین مقداری میزان روشنایی صفحه نمایش را مشخص می کند؛ هرچه این مقدار بیشتر باشد، شدت نور ساطع شده از صفحه نیز شدیدتر است.

مقایسه صفحه نمایش 250 نیت با 500 و 700 نیت

نرخ به روز رسانی یا رفرش ریت چیست؟

اصطلاحات 120 هرتز، 90 هرتز و 60 هرتز نشان دهنده نرخ تازه سازی صفحه های LCD یا OLED هستند. این ویژگی در سال های 2019 و 2020 رواج پیدا کرد و امروزه این ویژگی ارزشمند را در گوشی های ارزان قیمت هم مشاهده می کنیم. هرچه مقدار بیشتر باشد ، فریم های بیشتری در ثانیه بر روی صفحه نمایش داده می شود. در حقیقت هرچه رفرش ریت بالا تر باشد، تصاویر نرم تر و با سرعت بیشتری نشان داده می شوند، این ویژگی در بازی های ویدئویی و وب گردی تاثیر بسیاری دارد.
نرخ به روز رسانی 60 هرتز استاندارد تمام گوشی ها است و امروزه گوشی هایی با نرخ به روز رسانی 145 هرتز هم در بازار دیده می شوند، اما بهترین تاثیر را در رفرش ریت 120 هرتز می توانیم ببینیم و تفاوت آن با 145 هرتز انقدر ناچیز است که به چشم نمی خورد.

انواع فناوری نمایشگرهای LCD و OLED

TFT(Thin Film Transistor): یک نوع صفحه نمایش LCD که یک لایه نیمه هادی نازک را روی صفحه قرار می دهد ، که امکان کنترل فعال شدت رنگ در هر پیکسل را فراهم می کند و دارای مفهومی مشابه با ماتریس فعال (AM) مورد استفاده در نمایشگرهای AMOLED است. در پنل های TN ، IPS/PLS ، VA/PVA/MVA و غیره استفاده می شود.

LTPS: شکل دیگر نمایشگر TFT که بر اساس فناوری a -Si (سیلیکون بی شکل) وضوح بالاتر و مصرف برق کمتری نسبت به صفحه های TFT معمولی ارائه می دهد.

IGZO: یک ماده نیمه هادی که در فیلم های نمایشگر TFT استفاده می شود، همچنین وضوح بالاتر و مصرف برق کمتری را امکان پذیر می کند و در انواع مختلف صفحه های LCD مانند VA، IPS، TN و نمایشگرهای OLED استفاده می شود.

LTPO: فناوری توسعه یافته توسط اپل که می تواند در هر دو صفحه نمایش OLED و LCD استفاده شود، زیرا ترکیبی از تکنیک های LTPS و IGZO است. نتیجه؟ مصرف برق کمتر. از این نوع فناوری نمایشگر در Apple Watch 4 و Galaxy S21 Ultra استفاده شده است.

صفحه نمایش LCD بهتر است یا OLED؟

هر فناوری مزایا و معایب خاص خود را دارد، اما در سال های اخیر صفحه نمایش های OLED پیشرفت بسیاری کرده اند، به ویژه با استفاده از این نمایشگر در گوشی های آیفون، نمایشگرهای OLED طرفداران بسیاری پیدا کردند.
همانطور که قبلاً گفته شد، صفحه نمایش های OLED و AMOLED دارای نسبت کنتراست بالایی هستند که ناشی از کنترل روشنایی توسط هر پیکسل به صورت جداگانه است. نتیجه این عمل، تولید رنگ مشکی واقعی و همچنین مصرف برق بسیار پایین در هنگام نمایش تصاویر تاریک روی صفحه است که باعث فراگیری ویژگی جذاب AOD یا همان نمایشگر همیشه روشن (Always On Display) شده است.

فرق بین LCD و AMOLED

اما اگر بخواهیم بدی های نمایشگر ها را هم برای مقایسه در نظر بگیریم، صفحه نمایش های OLED هزینه تولید بالایی دارند و همچنین تعداد کمی از تامین کنندگان هستند که خط تولید این نوع نمایشگرها را تحت سلطه خود در آورده اند؛ این شرکت ها شامل Samsung Display و LG Display کره جنوبی، با BOE چین در رتبه سوم و چند تولید کننده چینی هستند، اما همان دو سازنده معروف رتبه اول و دوم این لیست هستند که بازار را در دست گرفته اند.
علاوه بر این، دیودهای آلی صفحه نمایش OLED، می توانند با گذشت زمان خواص خود را برای تغییر رنگ و نور خود از دست بدهند، این زمانی اتفاق می افتد که یک تصویر برای مدت زمان طولانی نمایش داده شود. این مشکل با عنوان burn-in یا پیکسل سوخته شناخته می شود و زمانی این مشکل رخ می دهد که از میزان روشنایی صفحه برای مدت زمان طولانی زیاد باشد، به همین دلیل پیشنهاد می کنیم بیشتر گوشی خود را در حالت دارک مود استفاده کنید. البته این مشکل را با حفظ تصویر توسط نمایشگر اشتباه نگیرید، چون حفظ تصویر لحظه ای است و بعد از چند دقیقه از بین می رود.

در مورد نمایشگرهای LCD ، مزیت اصلی هزینه پایین تولید است، زیرا ده ها تولید کننده در بازار قیمت رقابتی و تولید حجم بالا را ارائه می دهند. برخی از کمپانی های سازنده گوشی از این ویژگی برای اولویت بندی برخی ویژگی ها مانند نرخ تازه سازی بیشتر، به جای استفاده از پنل OLED از LCD استفاده کرده اند، مثل گوشی شیائومی Mi 10T. این گوشی نرخ تازه سازی بالاتر را به نمایشگر OLED ترجیح داده است.

البته باید گفت که نمایشگر LCD و OLED همانطور که در بالا گفتیم، قابل ارتقاء یافتن هستند و نمایشگر گوشی شیائومی می 10 تی از یک LCD معمولی کم کیفیت ساخته نشده، بلکه شباهت بسیاری به نمایشگرهای OLED در نشان دادن عمق رنگ مشکی دارد.
در مجموع نمی توان گفت که نمایشگر های LCD بد هستند یا نمایشگرهای OLED کیفیت بهتری دارند، اما با پیشرفت روز افزون تکنولوژی و روی آوردن بیشتر کمپانی ها به استفاده از OLED و انعطاف پذیری بالای این نوع نمایشگر، همچنین نگاه به لیست بهترین صفحه نمایش گوشی 2021 که از نمایشگر OLED استفاده می کند، مانند گلکسی S21 Ultra و One Plus 9Pro می توان گفت که آینده این نوع نمایشگر روشن تر از نمایشگرهای پرمصرف LCD است.

به نظر شما نمایشگر کدام گوشی بهتر است؟ شما طرفدار نمایشگر LCD هستید یا نمایشگر OLED؟ نظرات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.